15 jaar wachten op een toegankelijke route - dat is geen beleid, dat is stilstand

In 2012 deden we met N-VA Lokeren een wandeling door het centrum van onze stad. Vanop de parking aan de Grote Kaai wandelden we richting het Cultureel Centrum en de bibliotheek. Wat we toen aantroffen, was een waar hindernissenparcours.

Anno 2025 is dat helaas nog steeds het geval. En dat terwijl dit de logische route is voor wie z’n wagen parkeert, een buggy of (elektrische) rolstoel wil uitladen, en op een veilige manier het stadscentrum wil bereiken.

Ik wil dan ook met aandrang vragen om deze verbinding met prioriteit te bekijken — en aan te pakken.

De bevoegde schepen liet weten dat de Torenstraat in 2027 gerenoveerd zal worden. Net op tijd dus om de 15e verjaardag te vieren van onze oorspronkelijke, dringende oproep om eindelijk werk te maken van een veilige, toegankelijke route tussen de parking en de kern van onze stad.

(Mocht u enig sarcasme opmerken in de voorgaande zin — dat is natuurlijk louter toeval.)

Enkele beelden van vorige week, ter illustratie:

1. De eerste hindernis – meteen raak.
Komende van de parking bots je op een goot en een beschadigd wegdek. Voor de gemiddelde wandelaar of sportieve “mannemens” valt dat mee.
Voor iemand in een rolstoel is het een nachtmerrie. In een elektrische rolstoel is het nog moeilijker: smaller, instabieler, en met risico op kantelen of vallen.
Alsof dat nog niet volstaat, staat er een betonnen obstakel in het midden van het pad. Waarom? De doorgang rechts is breed genoeg voor voetgangers, maar de weg is duidelijk te smal voor een wagen. En daar bestaan verkeersbordenvoor.

2. Het voetpad dat een autostrade had kunnen zijn.
Links van de weg ligt een breed voetpad dat ideaal zou zijn voor rolstoelgebruikers, mensen met een rollator of gezinnen met kinderwagens.
Maar helaas: dat pad stopt abrupt. Nochtans had het met een kleine ingreep al jaren geleden verbreed kunnen worden, onafhankelijk van de werf ernaast.

3. Dan maar oversteken?
Wie het wil proberen, moet over twee diepe goten, een hobbelige kasseiweg en een dubbele drempel – en dan hopen dat je veilig de overkant haalt.
Van daaruit dan rechtdoor naar het CC voor een gezellige avond?

4. Vergeet het maar.
Zoals in 2012 is er ook nu altijd een wagen geparkeerd op het smalle stuk. Voor een voetganger geen probleem, maar een rolstoelgebruiker wordt zo opnieuw “de goot in” geduwd.
Een structureel knelpunt dat al meer dan een decennium genegeerd wordt.

Er is werk aan de winkel op vlak van mobiliteit voor mensen die minder mobiel zijn. Maar laat ons tenminste beginnen bij de essentie:

•  de basisroutes van parking naar centrum,
•  de verbindingen vanuit assistentiewoningen zoals Polderhuis of Ter Engelen richting markt,
•  en een eenvoudige, veilige infrastructuur voor iedereen.

Of, zoals een fictieve detective ooit zei:

“Elementary, my dear Watson.”